Er zijn nu zoveel momenten dat ik aan het aftellen ben. Vandaag over 4 weken ben ik in Mexico, en heb ik al afscheid genomen van Freek en Berkje. Hoe ga ik dit doen, hoe ga ik afscheid nemen van... vooral Berk voor ruim 4 weken. Het lijkt nu nog onmogelijk.
Moeilijk om een keuze zoals deze te maken voor je eigen gezondheid als je een moeder bent, Een keuze die je duizenden kilometers van je familie brengt. Om chemotherapie en stamceltransplantatie te ontvangen in Mexico. Een behandeling die risico´s met zich meebrengt, heeeeel duur is, en geen garanties geeft. Is het egoïstisch om te proberen? Wat als het niet werkt?
Ondanks alle zorgen, is dit "by far" mijn beste optie voor een stabiele en mooie toekomst. We weten dat MS een progressieve ziekte is, dat zonder HSCT verslechtering onvermijdbaar is.
Dus "speciaal" voor jullie een klein lesje over wat mij te wachten staat in Mexico.
En dan voor nu, zijn Berk en ik de caravan aan het inruimen...... we gaan met zijn drietjes een ruime week wat quality time met elkaar doorbrengen in Oostenrijk, lekker kamperen, nog even elkaar "opsnuiven" tot de max.....
