Geen rust in mijn kont🙈

Met veel plezier hou ik jullie op de hoogte via een blog, maar momenteel heb ik zo veel onrust in mijn lichaam, dat even rustig gaan zitten en een beetje een goed leesbaar, en tekstueel acceptabel stukje te schrijven een heeeeele grote opgave is. 

Het is nog 9 nachtjes slapen, jeetje de tijd gaat zo snel (cliché), voor mijn gevoel moet ik nog van alles, maar tegelijkertijd komt er ook niets uit mijn handen. En wat moet ik dan echt concreet?? Mijn koffer pakken....... Eigenlijk is het dat wel! Vrijdagmorgen nog even naar mijn neuroloog, wat afscheidsvisite en veel knuffelen met man en kind. Mijn lieve kleine Berk die deze week voor het eerst echt naar school gaat. Wat hij geweldig doet, en waar hij het heel erg naar zijn zin heeft. (Kindergarten in Duitsland is tot 6 jaar)

Iedereen die ik tegenkom vraagt:"vind je het spannend?" En om eerlijk te zijn vind ik dat niet, het is allemaal zo surreal alsof het helemaal niet over mij gaat...

En ik weet van mijzelf dat er maar weinig dingen zijn die ik niet kan dragen. De reis gaat zwaar worden, maar ik kan dat! Doel voor ogen houden, want ik ga beter worden!

Vorige week ook contact gehad via Skype met de kliniek, om alles door te lopen en het voelt heel goed en professioneel. Ook de facilitaire afdeling heeft contact gezocht om de transfers te regelen en verdere huishoudelijke info te geven.

Ik ga weer even ronddolen in huis en een begin maken met mijn koffer 😂